تو کز محنت دیگران بی غَمی...

سلام 

اردیبهشت شلوغی را گذراندم؛ ابتدای ماه به همراه مامان و بابا و خانواده ی داداش کوچیکه مسافرت رفتیم، خدا رو شکر هم هوا عالی بود و هم بسیار خوش گذشت و من همان ابتدای راه از خداوند جان خواستم که در این سفر اسراف نکنم، محیط زیستم را پاک نگه دارم و اموری که باعث ناراحتی خداوند جان و خلقش می شود را انجام ندهم. بوته های بهارنارنج حسابی گل داده بود و محیط را چون بهشت کرده بود، مامان هم حسابی برگ بهارنارنج چید و به دوستانش هدیه داد

🌿

اواسط ماه که درگیر پیدا کردن دبیرستان برای پسرک بودیم و مصاحبه و... از دبیرستان های خشک مذهب ظاهربین که تنها احکام را مورد توجه داشتند نه اخلاق را و پوشش مادر را الزاما چادر می دانستند تا دبیرستان های بی تفاوت! سرانجام  صدرا در مدرسه ی مورد نظر که مذهبی متعادل بود قبول شد. آنچه باعث تعجب من شده بود شهریه های آنچنانی بود از پیش دبستانی های صد میلیونی تا دبیرستان های دویست میلیونی( این شهریه ها برای مدارس خاصی چون مدارس سفارت و دیپلماتیک بسیار بیشتر است )

پروژه پسر تمام شد دَر به دَر دنبال پیش دخترک هستیم، ماشالله برخی مدارس قوانین ورود بقدری سخت است گویی وارد ناسا می خواهی بشوی که چنین گزینشی دارند

🌿

انتهای ماه هم مهمان داشتیم مامان ایران و خاله کوچیکه. سعی کردم حسابی میزبان خوبی باشم و سفر خاطره انگیزی را برای مامان ایران رقم بزنم  از استخر بگیر تا حرم حضرت معصومه و مسجد جمکران و بام تهران و غذای لبنانی و...

و دقیقا میان برنامه ها :باشگاه و مهد و کتابخانه و.... به جای خود

🌿

اتفاق هفته ی پیش هم عجیب و غریب بود، یک عده پای کوبی می کردند، یک عده قدیس سازی و حزن غیر عادی داشتند. من بعنوان یک انسان آزاده و اخلاق گرا هرگز از مرگ فجیع هیچ انسانی از هر دین و آیین و فرهنگی شاد نخواهم شد و جوک نخواهم ساخت. زیرا این کار را دور از شان انسان و ناپسند خداوند جان، می دانم. هرکسی که خدمت به خلق را سر لوحه ی زندگی خودش قرار داده از خداوند طلب آمرزش و رحمت می خواهم و برای هرکسی که منفعت خود را بر خلق ترجیح داده و مردم را به سختی انداخته اشد مجازات از درگاه حق می خواهم 🌿