خانه ی خیالی

این خانه ی خیالی را دوست دارم

گاهی چند دقیقه محو آن می شوم و به دنیای رویا سفر می کنم

کاش می شد دمی توی آن بپرم و سیر و سیاحتش می کردم

 

ساعت پاندول دار جهیزیه

دکتر شجریان را خیلی خیلی دوست داشت برعکس جوگیرهای دیگر کابران ایستاگرام. 

وقتی شنید پکر شد بغض کرد. تمام موزیک های ماشین وگوشی همراه‌ اش شجریان بود و بس

گاهی هم خوانی هم می کرد انصافا صدایش هم گرم و گیرا ست

با بچه ها تنهایش گذاشتیم و رفتیم پارک. نیاز به خلوت داشت 

.*********

ساعت قدیمی مان را طی یک اقدام انتحاری عوض کردم. دوازده سال همرهمان بود  چند سالی می شد پایه اش شکسته بود و پاندولش گم شده بود. حتی چهره نخستش را که مامان از بازار برای جهیزیه ام خریده بود را درست به یاد ندارم.. در کنج خاک خورده ای از ذهنم یک تصویر ناواضح یادم می آید و بس

ساعت را تفدیم مطب همسر کردم 😬

و این ساعت جدید زیبایی من

سرشلوغیان هستم

وقتی زندگی سی و چند ساله ام را مرور می کنم می بینم این مرحله از زندگی که اکنون در آن هستم شلوغ ترین و پر مشغله ترین مرحله زندگی ام است

مدرسه مجازی صدرا که نیمه روزام را می گیرد. بین این تدریسهای مجازی و حاضر و غایب بنده هم صبحانه باید آماده کنم همه نیم نگاهی به سروناز بانو برای رفع حاجت های بهداشتی تغذیه ای. 

مدتی است روند کاری عیال هم عوض شده و نهار به منزل رجوع می کنند. بلافاصله بعد از کلاس راهی مطبخ شده و اجاق را روشن می کنیم تا اجاقمان روشن باشد!!!

آن وقت به جمع و جور و تمیزکاری می پردازم. وبین آن نهار تناول می کنیم و. به صدرا درس می دهیم و کرم های روز می زنیم و نماز می خوانيم و با سرونازم مشغولیم و....تا انتهای شب.. اگر بتوانم بنویسم و کتابی بخوانم از شوق در پوست خودم نمی گنجم.. 

امروز اما به جای مثل فرفره چرخیدن روی تخت لم داده ام و از آفتاب دلپذیر لذت می برم. بچه ها تلویزون می بییند. هرازگاهی تفریح مضرر هم لازم است

اما این خستگی برایم دل نشین است.. خوابش حلال است و کیف میدهد

 

ماه شب چهارده

نیمه شب بود. سروناز اندکی ناآرامی کرد

بلند شدم تا در میان آغوشم اورا بگیرم و با شیر شبانه ارامش کنم

مهتاب توی اتاق افتاده بود. همه جا روشن و روحانی و عجیب

دکتر هم بیدار شد. اندکی به دیدن ماه و مریخ کوچک سرخش گذراندیم. عجب شبی بود. دکتر چندتایی با دوربین حرفه ای اش عکس گرفت. عاشق آسمان شب است هرکجا باشیم دیدن آن و رصد اجرامش را ازدست نمی دهد. آسمان های زیادی تجربه کرده ام

از کلبه ی در وسط جنگل بگیر تا کپرهای کویری و کلبه های کوهستانی و ساحل های ماسه ای.... 

حس غریبی بود. 

 

به امید او

یا خدا گفتیم و کار آغاز شد

نه اینکه برایم مهم نباشد چرا هست  اما

لب خندان همسر و نشاطی که توی صدایش موج می زند خیلی مهم تر است خیلی. 

به قول شاعر

لب خندان تو

برق چشمان تو

برده قرار از دل عاشق زار من.... 

لیاقتش بهترین هاست

در تخصصش علاوه بر اخلاق مداری، خلاقیت و دانشش زبان زده هم صنف هایش شده است. 

خودش که می گوید.. قطب هستم در تخصصم

می خندم جدی نمی گیرم 

اما وقتی به صفحه اش می روم و سیل نظرات وسوالات و دعای خیر هم صنف جوانش را می بینم. حظ می برم 

بی دریغ علمش را چون باران روی سر هرکسی می ریزد.. دلی چون دریا می خواهد این چنین بخشندگی. 

ما کنارهم رشد کردیم... چندین سال است

امان از تهران

آمدن ما به تهران دست خودمان که نبود دست تقدیر بود. من از آن جمله به اصطلاح کشته مرده های تهران هم نبودم که به هر ضرب و زوری شده مهاجرت کنم و در تهران زندگی کنم به هزار و یک برچسبی که بعدها روی پیشانی من و بچه‌ها بخورد.. اما تقدیرم را خداوند رقم زد و او صلاحم را بهتر می داند اگر چه این حکمت دوری بارها از چند بعد برایم نمایان شده است. 

خب آن چه مسلم است خرید خانه ی ویلایی برای ما سخت است.بویژه نزدیکی به محل کار عیال بسیار برای ما مهم است و با این وجود می توانم بگویم خرید خانه ی ویلایی در منطقه مد نظر محال و غیر ممکن است 

چندی است دلم هوای خانه ویلایی کرده 

تمام بچگی من در حیاط بسیار بزرگ و پر از دار و درخت حیاط مامان ایران گذشت

دو باغچه بزرگ با درختانی از گیلاس و البالو و انجیر و هلو و... بوته های یاس و پیچک و همیشه بهار و گل رز و محمدی و گل های کوچک خروس و میمون و.. 

بوته ی داشت از گل های ارغوانی که بوی عجیب و بهشتی داشت. 

یک طرف حیاط چند درخت مو در هم پیچیده و سقفی سبز از برگ و شاخهای مو درهم پیچیده را ساخته بودند. انگورهای درشت ابدار از ان سقف آویزان 

تاب دست سازی نیز آویخته بود از سقف سبز و رسبدین به انگورها را راحت تر می کرد

از قل زدن دیگ رب و تفاله های غورهای و دانه های خونین درامده گیلاس و البالو و.. نگویم که دل می برد

شیشه های به ردیف منتظر پر شدن کنج هم بودند

شیشه های آبغوره همیشه بالای طاقچه ی بلندی توی حیاط چیده می شدند 

شربت ها و مرباها البالو و انجیر و گیلاس توی یخچال

رنگ شربت گیلاس ارغوانی می شد فکر می کنم اثرات دیگ مسی بود 

امروز دلم هوای آن خانه ها را کرد

فهمیدم اگر بخواهیم انتقالی بگیرم برویم مثلا رامسر می توانم یک خانه ویلایی بخریم و بچه ها حظ ببرند

اما آنچه دلم خواست نه آن می شود

هرچه خدا خواست همان می شود

خدا این درختها و این بوستان را از ما نگیرید وگرنه می پوسیدیم در چهار دیواری. 

بوستان قیطریه. بماند به یادگار پاییز 99

 

هوای ملس

نسیمی نازک می وزد و آوای آمدن پاییز را می دهد

هوا این روزها ملس شده است. مزه اش را دوست دارم. هنگامی که زمین تفیده از گرمای تابستان وارد خواب خوش زمستانی اش می شود این ورودی خیلی می چسبد. درست مثل فروردین که زمین از خواب خوش بیدار و زنده می شود.. ان ورودی را هم خیلی دوست دارم. خنکای اش دل چسب است.

نماز ظهر را دیر خواندم دیر. دیر! سرگرم امور خانه شدم و هی به تاخیرش انداختم. امروز گلدان خالی ام را با قلمه پتوس پر کردم.و حظ بردم. صدرا هم توی گلدان های سفالی دست ساز خودش لوبیا و ماش کاشت

هردو ذوق زده هستیم و منتظر جوانه زدن

و اینجا معنیيُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِِ را به خوبی حس می کنیم.

زمانی که برش می دادم و قلمه ها را در خاک می گذاشتم نام حضرت زهرا را بردم و با تمسک از ایشان گلدان را قلمه زدم. حس خوبی بود

پتوس عزیزم امیدوار کنار خواهر بزرگ ترت زود به رشد و بالندگی برسی. 

نسیم پاییزی 

نیمه شب

از نیم شب گذشته است

از هشت و خرده ای بیدارم تا... خدا می داند

عیال خسته بود صدرا هم.. هردو را فرستادم بخوابند

اما من از زور خستگی روی پا بند نیستم چه کنم که دخترکم عصر را خوابیده و اکنون سرحال و پر انگیزه شیطنت می کند

پا به پایش بیدارم 

اندکی به جمع و جور خانه پرداختم و ظرفهای تلنبار شام را علی الرقم خستگی شستم

خنده ام می گیرد... یک دختر نازپرورده به مادری پر توان تبدیل شده که نیمه شب ظرف می شوید...مادری با انسان چه می کند

یادم می آید بچه که بودم موقع خواب مادرم را می دیدم که کماکان در خانه و آشپزخانه می چرخد و به نظافت می پردازد.. اهالی خانه هفت خواب پادشاه

آن موقع با خودم می گفتم *مامان عجب نیروی دارد.. تمامی ندارد"و به خلسه شیرین خواب فرو می رفتم غافل از لمس خستگی های مادرانه اش...

 

زمانی که در مرور گذشته ظرف می شستم سروناز تمام دستمال های کاغذی را درآورده بود

این یک هشدار بود:یعنی مادر خیلی در عوالمت غرق نشو

😊

عامه پسند

در صفحه عامه پسند   amaepasand نویسنده ای رمان من را نقد کرده اگرچه از نظرم برخی نکات مهم و طلایی را ذکر نکرده اما در کل نظر مثبتی روی محتوی رمان داشت

دکتر هم تند و فرز نظر گذاشت و تعریف کرده پشت سر او خاله سوسن هم تعریف و تمجید.😆

می گویم :، من اطلاع رسانی نکردم شما بروید تعریف کنید

می گویند:،ما بی تعارف نظر داده ایم خیلی هم خوب بوده

هم ذوق می کنم هم خنده ام می گیرد از این هواداران پر و پاقرص و کمی متعصب. 

 

به ندرت استوری می گذارم یا داستانکهای طنز می نویسم یا انتقادی. 

جدیدا بازدید کننده هایم زیاد شده اند. اکثرا از قشر پرستاران و دکترها!خب تنها دلیل موجه این بازدید کنجکاوی برخی از صفحه عیال  به صفحه من سرازیر می شوند. برایم جالب است چطور این همه وقت و انرژی برای پیدا کردن همسر فلانی می گذارند. چرا که ما عاشقانه هایمان در خلوت است و نه در انظار عموم.... هنوز نمی دانم چطور من را پیدا می کنند!!!!! حس نا امنی می کنم 

🤐

 

به شروع کاری فکر می کنیم

مانده ام در خیر و شرش

دمی نگران و دلواپس دمی با انگیزه و امید وار

خدایا مصلحتت چیست. نشانم بده.

پی نوشت:

پی نوشت: ادبیات عامه پسند ژانری در ادبیات است منتهی اثار خیلی ضعیف و بی محتوایی که به این ژانر ورود داشته جایگاه ان را متزلزل کرده و در دید عموم ادبیات عامه پسند سطحی و فاقد ارزش معرفی شده💐

 

وبلاگ ستان

مدتی است تغییر کرده ام

کمتر نظر می گذارم در  برنامه های ارتباط جمعی

چرا که بیش از پیش تبعات یک نظر را (چه در این دنیای فانی و چه در جهان آخرت و ماندگار) بررسی می کنم و ترجیح ام سکوت است.

زندگی های روزمره نیز دیگر در سلایقم نیست.آن جا که بساط غیبت و بدگویی و و نفرین و آه و ناله و شکوه و شکایت تمام لحظه لحظه نویسنده را پر کرده. فکر می کنم چادر گل گلی سرم کرده ام دم در با نویسنده و خواننده ها سبزی پاک می کنیم و در همراهی نویسنده زبان به بدگویی باز کرده ایم  یا شاید با ظاهرهای آنچنانی دور یک میز  پا روی پا انداخته ایم و تخمه می شکنیم. 

تفاوتی ندارد فقط پوسته ها عوض شده و نفس کار همان است! 

و اما یکی از خوب ترین دوستان مجازی که حال دلم با خواندن وبلاگش بهاری می شود و خودش نمی داند چه درس ها به من داده است

مادری مهربان. با سواد و آگاه، با محبت که دلش چون گنجشکی برای همه چیز و همه کس می تپد

آیدین عزیز که البته مدتی است کم فعالیت شده اما وبلاگ ش چون حلوایی کامم را شیرین می کند. 

ایمان به سبک آیدین چون فرو بردن دست در چشمه ای خنک و جوشان و زلال است. 

تاکنون آب چشمه نوشیده اید!؟ می بیند یک مزه خاصی دارد گوارا و لذت بخش.خنکای اش چنان در تن و روح می نشیند که دمی سبکبال می شوی. 

آیدین با مطالعه و درک و محبت توامش زندگی را چون بهشتی کرده که ادمی حظ می برد. 

مادرانه هایش هم دل هر آدمی را غنج می برد. 

خدای مواظب دوست فرهیخته و کانون گرم خانواده اش باش. 

http://fakhtehf60.blog.ir