بازگشت

در بیستم آذر ماه نخستین بار به کربلا مشرف شدیم، نجف مقصد ابتدایی ما بود و سپس کربلا و سامرا و در نهایت کاظمین

از سفر و حال و احوالات غریبی که برمن روی داد چیزی نمی نویسم که تامدتها من را گیج، خشمگین و ناامید و شکاک و... کرده بود.، بگذریم

همسفران همه خوب بودند

دکتر میم( همکار همسر)با پدرش در کاروان ما بودند و گاهی موقع نماز جیم می شدند 🤭😆

شادی زنی هم سن من با یک دختر کوچک اوتیسم. من گاهی کودک نازنین به اسم آرنیکا را نگه می داشتم که شادی هم به راز و نیاز برسد 

سارا به همراه مادرش، بسیار باوقار، با حجب و حیا و زیبا، در انتهای سفر فهمیدم ساراچند بار آی وی اف کرده و ناموفق بوده 😔

خانم ترکه و مادر خمیده و خواهر و دوست قرتی اش، بسیار مثبت و خوش خلق

خانم ایزد نهاد و همسر تعصبی قدبلند با لهجه شدید تهرونی

خانم اصفهانی و همسر دکترش که یکبار سخنرانی اش به صد مداحی مداح کاروان می ارزید( از اخلاق به احکام برسیم)گزیده های صحبت های دکتر

آقای خانلو و هفت خواهر و مادر

و... 

در مجموع سفر خوبی بود

وقتی برگشتیم، بلافاصله در یک اقدام تقریبا احمقانه با مامان بابا که برای نگهداری بچه ها آمده بودند یه قطار درب و داغان گرفتیم و آمدیم مشهد

خدایا چقدر حماقت کردم، علاوه بر خستگی سفر، خستگی قطار وحشتناک مشهد _تهران، دو مهمانی بزرگ مامان ایران و مامانم به خاطر عروس جدید خانواده گرفتند و پوست من و مامانم کَنده شد، بقیه هم انگار نه انگار!

بویژه خاله کوچیکه که چنان در فضای مجازی غرق شده که فضای حقیقی را از یاد برده.

خلاصه بعد از ده روز مسافرت وحشتناک و خسته کننده در یه اقدام ابلهانه ی دیگر با مادردکتر برگشتیم یعنی او را آوردم، آه... یک بانوی وسواسی که دقیقا از نظر عقاید و افکار نقطه ی مقابل من است🥴🤐😑

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

خلاصه این بود حماقت های پشت سرهم سمانه 😆🤭

سریال دارک را دیوانه وار با همسر دیدیم، فصل یک جالب و معماگونه فصل سه دیگر شورش را در آورده بود 

سریال پوست شیر بی صبرانه منتظرم تا آپ شود

بی گناه که چنگی به دل نمی زند

مریخ خنده دار است و می ارزد به اندکی خلاصی از روزگار ایران 

جیران را دیگر نمی ببینم بس کش دار و بی محتوی است 

🌿

در حال خواندن وصیت های مولا به پسرش امام حسن هستم. 

ٱقاجان قربانت بروم که چقدر لابلای حرفهایت زیبا هستی و در آنجا... 😔

گذر کردن از یکنواختی

مدتی است به فکر فرو رفته ام تا قید تهران را بزنیم

زندگی در شهرهای متفاوت( مشهد، یزد، بندرعباس )تجربه های گران قیمتی برایم یادگار گذاشته است از تجربه های تلخ که تعدادشان کم هم نبود تا خاطرات خوشایند که هنوز هم یادآوری شان لبخند به لب می آورد

حالا در حال بررسی و تحقیق از دوستان و مهاجران هستیم تا مزه زندگی اینبار در شمال ایران در رشت نگین سبز ایران را تجربه کنیم

من دروان کودکی ام در حیاط پر دار و درخت خانه ی آقاجانم گذشته است. حیاطی پر از درختان آلبالو و گیلاس و هلو و انجیر وبوته های گل یاس و محمدی و رز و پیچک های پر از مارمولک کنج حیاط و درختان در هم پیچیده شده ی مو که سقفی سبز بوجود آورده اند و تابی که از سقف آن آویزان کرده بودند و من توی آن می نشستم و به بالا صعود می کردم و. دست دراز می کردم تا آن انگورهای درشت و آبدار و رسیده را بچینم...عجب دوران کودکی و نوجوانی لذت بخش و رویایی داشتم ها! 

من آدم تهران و آپارتمان نیستم.. اصلا نمی فهمم آنهایی که می توانند رها شوند اما خود را اسیر نام وسوسه انگیز تهران کرده اند.

زندگی در شهرهای دیگر با کیفیت تر است، سلامت روان و روح در شهرهای کوچک بیشتر تامین می شود زندگی در حالت اسلوموشن، آرام بی تنش وترافیک و استرس.. آرام آرام.

می خواهم باز تجربه کنم، یکجا ماندن آدمی را راکد و روحش را خسته می کند 

اگر چه به مثلی:

آنچه دلم خواست نه آن می شود

هرچه خدا خواست همان می شود

ممنون خدا جان 

کویر ابوزید

جنگل پهنه ی سبزی است که در دل خود رنگهایی جزئی هم جای داده است چون؛ دل کوچک سرخ  سینه سرخ، پرهای سبز دارکوب سبز، تمشک های ریز قرمز، سَر آبی چرخ ریسک، و...

اما کویر تک رنگ است، بی کران تا بی کرانش نخودی رنگ و تک رنگ.حتی اهالی کویر هم به رنگ کویر هستند و مستتر از چشمان ما

مقصد اینبار نخلستان بابا پرویز در نزدیکی شهر ابوزید بود، اقامتگاه بوم گردی بابا پرویز چون نگینی سبز در دل کویر بود. این نگین سبز به همت پیرمرد شیرین و اقبال بلندش به یُمن وجود چاه آب شیرین "عروس" متولد شده بود.

شب هنگام من و صدرا با چند بانوی میانه سال اهل دلیجان که زنانه به کویر آمده بودند، دوست و همراه شدیم.

دور آتش سرکش و برافروخته، زیر نم نم باران لطیف کویری "تولد مبارک" برای صدرا می خواندیم و دست می زدیم و کیف می کردیم. 

دوستانمان پر از انرژی مثبت، بانشاط، با انگیزه، ورزشکار، قوی و اهل طبیعت و کوه و کویر بودند. 

در انتهای مهمانی کوچکمان هرکدام یک شکرگذاری و یک دعا کردیم. 

صبح هنگام با دوستانمان توی نخلستان قدم زدیم، رطب تازه میل کردیم و نخلها را در آغوش گرفتیم تا انرژی مثبت به اعماق روح و جانمان تزریق کنیم و عجیب موثر بود این هم آغوشی به طبیعت. سپس به سر چشمه ی اصلی چاه عروس رفتیم؛ عروسمان برخلاف عرف، لباس سبز رنگ توری پوشیده بود و برای مهمانانش پشت چشم نازک می کرد، قصه ی دل و دلدادگی اش دهان به دهان ما نقل شد و کیف عروس خانم کوک شد! 

نخلستان بابا پرویز

 

سپس روی تلماسه ها غلت زدیم و سرگیجه گرفتیم و من دمی ریلکس کردم و چشمانم را بستم و ذهن و تن با همه ی متعلقاتش را پس زدم و مانترای من وزش لطیف نسیم کویری شد. 

در نیمه ی روز با دوستان وداع کردیم و پشت سر مینی بوسشان آب ریختیم، دمی که گذشت بیست الی سی سواری بلند قامت گران بها با پرچمهای برفراز که من را دمی یاد داعش می انداخت، به نخلستان رسیدند 

ومن به این اندیشیدم در طبیعت زیباترین موسیقی، همان صداهای پیچیده شده در بطن طبیعت است که باید گوش جان سپرد به آن نه موسیقی های تند و خشن بلک متال و هوی متال و...  

با ورود میهمانان جدید سکوت کویر شکست و من احترام گذاشتم به سلیقه های متفاوت انسانها، نخلستان را ترک گفتیم و میان راه به کویر سیازگه رسیدیم و من هیجان انگیزترین لحظات زندگیم را گذراندم 

سافاری در دل کویر با سرعت مرگ آور و ارتفاع وحشت زا را، آنقدر جیغ کشیدیم که در انتهای صدایمان گرفته بود 

و خدا چه سخاوتمندانه طبیعتش را برای امورات زندگی به اهالی آنجا وامی گذارد تا امرار معاش کنند. 

و شب در اقامتگاه روستای تاریخی کاغذی گذشت

امامزاده ی در روستای کاغذی( نماز شام و عشا را میهمان اینجا بودیم)

 

و صبح زود به دل جاده زدیم برای برگشت به خانه و کاشانه مان 

میان راه به چشمه‌ی جوشقان رسیدیم. ییلاقی در بطن کویر، پر از زندگی و حرکت. جوشقان سرشار از شیطنت ماهی های ریز و درشت بود آنچنان زیاد که دست می بردی چند ماهی توی تله ی پنجه ات گیر می افتادند و ما ساعتها به تماشای این خلقت پر نقش و نگار و فراوان خداجان نشسته بودیم و ماهی می گرفتیم باز رها می کردیم 

چشمه ی جوشقان

و امامزاده ی با صفا در جوشقان(، سروناز دو دوست کوچک پیدا کرده بود و حالش با آن ها خوش بود )

 

سلامت روح

زندگی سراسر رنج است، گویی رنج همراه همیشگی زندگی است، هیچ کس نگفته است زندگی بی رنج و بدون ناگواری ها خواهد گذشت تا به تَه برسد؛ نه خداوند نه اولیای خدا، نه بزرگان دین و اندیشه.

آنچه مهم است نماندن در رنج و گذر از آن است، با صبر، خویشتن داری، تمرین، باید رها کنیم

برای اتفاقات ناگوار گذشته یکبار عزاداری کرده سپس برای همیشه آن را دَفن کنیم و چمدان بازمانده هایش را جایی بگذاریم که دست روحمان به آن نرسد

زندگی گذر کردن است نه ماندن و درجا زدن

این روزها جوئل اوستین را گوش می کنم؛دلنشین است و ایمان قوی این مرد تحسین برانگیز، گویی همه ی مردان خدا دوست داشتنی هستند، جوئل کشیش است

تالابی در فریدون کنار

نغمه ی آفرینش

نوزده روز از خزان گذشت و سرانجام خداوند باران؛ رحمت الهی را فرو فرستاد 🤲

پنجره را گشوده ام، بوی خاک خیس خورده و آواز بلبل خرمایی، توی اتاق پیچیده و من حظ می برم از نغمه ی آفرینش

 

شب نگاری

روزگارم چنان گشته که ده شب برایم چون نیمه شب شده است!

 

مشغول نوشتن هستم، دیالوگ های هامون صدر و غزال شکوهی باید بی نقص و درست از کار در بیایید... یک ساعت وقت گذاشتن برای چهارخط دیالوگ! وقت خواننده برایم بسیار مهم است.

دلدادگی نباید عیان باشد وگرنه دل می زند

دلدادگی صدر و غزال

آبگیر ماتابای

، یک تولد مختصر و ساده در دل جنگل میان آواز؛ توکا و سینه سرخ و سهره،.... 

مقصد اما اینبار جنگل جوارم نبود بلکه یک جای دنج و جدید با چشم انداز، آبگیری بی نهایت زیبا و سبز. 

اگرچه این تولد با غم از دست دادن مظلومانه هموطنانم در شیراز، عجین شد و بغض هایی که گلویم را می سوزاند و من دندان به جگر گذاشتم تا نترکم از این انبوه اندوهی که بر کشورم و مردمان پاک نیتم روا می شود.

 

این دنیا متعلق به پدر آسمانی ام است، همو که حضورش را هر جا و هر لحظه به رخ می کشاند

آسمان آبی بی انتهایش و تکه ابرهای سپیدش در هنگامه‌ی روز 

ریزش برگهای زرد و نارنجی و قرمز با وزیدن اندک نسیمی 

قطرات ریز شبنم جا خوش کرده لابلای گلبرگها و برگها 

درختان سر به آسمان رسیده اش؛ سپیدار، افرا، بید مجنون،.... 

آسمان شب و ستارهای چشمک زنش، زهره ی پرنور، خوشه ی پروین، بهرام سرخ و... 

و هر جا می نگرم او را می بینم... 

🌿🌿🌿

دست می برم تا تمشکی بچینم، خار نگهبان دستم را می خراشد و هشدار می دهد اما من تنها لبخند می زنم و تمشک خوش رنگ را که چشم به راهم نشسته، می چینم و حظ می برم از این همه نعمت 

🌿🌿🌿

 

جایی شنیدم شاعری انگلیسی می گفت؛ نامتقارن بودن در طبیعت عین تقارن و هماهنگی است..

🌿🌿🌿

 

بابا

مامان همراه خاله کوچیکه به سفر رفته اند چند سالی است که یک اکیپ زنانه تشکیل داده اند و سه خواهرون و مامان ایران و دختر خاله الی کلی سفر رفته اند. 

اما این سفر فرق داشت هرکس مشغولیتی داشت که نتوانست بیاید جز مامان و خاله کوچیکه.. روز دوم سفر، ویس مامان چنان شاد و شنگول بود که یک دم حسودی کردم!!

بابا اما این روزها تنهاست

بابا هر روز صبح برای من در پیام رسان وات ساپ، ویسی پر از شادی  و شکرگذاری ودعای خیر  می فرستاد ابتدای ویس هم همیشه این جمله بود :سلام خانم مهندس و... اما از وقتی وات ساپ فیلتر شد دیگر نمی تواند بیاید کار با فیلترشکن را بلد نیست، جای ویسهای پر انرژی و زیبایش خیلی خالی است،برایش یک پیام رسان داخلی نصب کردم اما مدتها از آخرین حضورش می گذرد و سری به آن پیام رسان نزده تا پیام‌هایم را پاسخ دهد، البته تلفن جای خود که آن هم مصائبی دارد تا عصر که سرکار است و نمی شود تماس گرفت، عصر هم یا چرتی می زند، یا خانه ی مامان ایران است، یا مسجد رفته، یا خانه ای داداش ها رفته ودر تمام موارد بالا تلفن همراهش را نبرده ودر منزل گذاشته! من هم که تا از امورات فارغ می شوم ساعات پایانی شب شده و بابا بر طبق عادت ساعت‌هاس که  به خواب رفته است. 

اگرچه خوشحالی مامان برایم بی نهایت ارزشمند است اما این مسافرتهای انگشت شمار تکی اش، را دوست ندارم چون بابا خیلی تنها می شود و روزها برایش سخت می گذرد. 

 

این روزها

سعی می کنم در این روزها چون شتر دو ساله باشم!

در فتنه ها، چونان شتر دوساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهد، و نه پستانی تا او را بدوشند! 

کسب و کار همسر و همکاراش حسابی کساد شده و مریض بسیار کم. بخاطر اعتراضات، یحتمل خیلی از کسب و کارها هم مانند ما دچار مشکل شدند( خدا رو شکر وام نگرفتیم وگرنه کاسه چه کنم چه کنم توی دست گرفته بودیم و بر ملاجمان می کوبیدیم). با طرح هوشمندانه ی!!!!!، قطع اینستاگرام، من نگران زمین خوردن کسب و کارها بویژه کسب و کارهای خانگی هستم، چند سفارش اینستاگرامی من هم در هاله ای از ابهام است و نمی دانم به چه نتیجه ای خواهد رسید

بشدت نیازمند یه سواری دیگر هستیم و این روزها بشدت همسر خسته و بین راه مانده است( سرویس مدارس هنوز راه نیفتاده و در اما و اگر به سر می برد).. با این هزینه ها هم باید قید سواری خوب را بزنیم و به همین وطنی های ناایمن بسنده کنیم هرچند پول آن ها را هم فعلا نداریم! 

پاییز هم پاییزه ای قدیم، پر از باران و رگبار و رعد و برق....یادش بخیر 

عکس از توپکهای رنگین، صدرا

 

اکنون نشسته ام روی سجاده و صدای اذان موذن زاده می پیچد، خدا جان از این اوضاع رهایمان کن 

اللهم عجل لولیک الفرج 

 

 

 

نرگس جان پیام خصوصی شما را چگونه پاسخ دهم شما آدرسی نگذاشته اید🌿🙋

 

 

خریدها

خریدها تمامی که ندارد چون حریصی افتاده ام به حسابمان و تا تمام لیست را نخرم آرام نمیگیگیرم!

این هم اتاق خواب

البته پرده، دیوار کوب و لوستر مانده، همه شان را داریم منتهی هنوز نصاب نیامده، دکتر هم اعصاب مصاب این کارها را ندارد

اکثرا این وسایل سفارش های دست ساز من به بانوان از گوشه و کنار ایران هست 

می دونم سلیقه ام خیلی خوب است به رویم نیاوردید 😅

🌿🌿🌿

والا ما هرچه خرید اینترتی داشته ایم عالی بوده است از بس من دقت دارم و روی رنگ و طرح و جنس و نظرات و اندازه گیری و... تحقیق و بررسی و مشورت می کنم اما این همسر ما یک جا رختی از دی جی کالا سفارش داد بعد از یکهفته به دستمان رسید دیدم ای دل غافل اینکه شکسته است.. حالا بدو دنبال مرجوع کردنش! کی آن دیگری را بیاورند خدا داند.

🌿🌿🌿

هال که کامل شد باز عکس می اندازم و اینجا به یادگار می گذارم تا هر وقت آن را دیدم یاد جست و جوهای و انرژی ها و تلاش های مستمرم بیفتم. 

فکر می کنم آبان ماه خانه دیگر به لطف خدا کامل گردد. به خدا و خودم قول داده ام دیگر خرید اینترنتی را بگذارم کنار و یه جایش تمرکز کنم روی سطح هوش بچه ها و کتابخوانی و نوشتن...

🌿🌿🌿🌿🌿

صبحگاهان رخش را برداشتیم تا با صدرا برویم نان بخریم جز ما کسی در آپارتمان نبود. هرچقدر آن بن بست قیطریه شلوغ و رفت و آمد ها تحت کنترل کمال و خانمش( سرایدار )بود و تا توی کف دست صاحبخانه و مادر و خواهرانش و دیگر همسایه ها نمی گذاشت آرام نمیشدند اینجا آرامش دلچسبی داریم که باید ثانیه به ثانیه خدا را شکر گوییم که کسی نیست رفت و آمدمان را گزارش دهد 🤲