شاندیز

اکنون در مشهد و در منطقه ی ییلاقی ابرده در ویلای برادر بزرگه هستم

چند روزی بود که دسته جمعی اینجا بودیم و از بهار و هوای مطبوع و آوای شاد پرندگان لذت می بردیم 

ااگر چه این دور همی ها لذت بخش اما پاره ای مشکلات هم دارد که من را بعدا دچار عذاب وجدان می کند.. مهمترین آن ها غیب دیگران که هنوز نتوانسته ایم از شرش رها شویم.😢

هر روز صبح با عیال مسیر قنات را می پیماییم و پرنده نگری می کنیم اگرچه مسیر اندکی زیاد و تن تنبل شده ی ما دچار سختی می شود و  یاد کنیم با حسرت از طبیعت گردی های گذشته و پیاده روی های چند ساعته.

*****

گاهی که به درخواست های هر روزه ام می نگرم و اجاب آنها را طولانی و گاه خسته کننده و گاه ناممکن می یابم و به دیگران (اطرافیانم) رشک می ورزم چگونه درخواست های آنان راحت اجابت می شود و بدون کمترین دعا و خواستنی و من می مانم و هزاران سوال و آه.

****

من در بزرگترین سوال زندگی ام مانده ام... توانایی هایم را به خود و خدایم اثبات کنم یا دیگران

****

اعتماد بنفسم را باید اندکی بالا ببرم و خودباوری ام را تقویت 

****

ماحصل عکاسی های این چند روز