برای فرانچسکا

 

خواستم از فرانچسکا وودمن آفریننده ی اثر کسب اجازه کنم ،اما دریافتم فرانچسکا در ۲۲ سالگی خودکشی کرده است....

نمایشنامه ام توسط انتشارات روش شناسان و جامعه شناسان تایید و سرمایه گذاری شد...بزودی

مشغولیات

از ۱۶ آذر تا اکنون که اندک فرصتی دریافته ام گرفتارم

۱۶ آذر با عیال مسافر زادگاهمان شدیم این همراه شدن ما بعلت برگزار شدن دوره های آموزشی عیال در مشهد بود ورنه حوصله مسافرت آن هم در هوای آلوده و سرد و صد البته حجم زیاد دروس پسرکمان ،خارج بود

بله رفتن همانا و ماندن تا ۸دی ماندیم

از مهمانان هر روزه مان نگویم که بغایت من و‌مامان را خسته کرده بود

تقریبا هر روز مامان ایران و‌خاله جان و بچه هایش منزل مامان می آمدند و ساعتها می مانندند...زن داداش بزرگه و کوچیکه هم با دلبندانمان می آمدند و خانه مامان می شد میدان جنگ...بماند که در قاموس مامان بابای سخاوتمند ما نبود مهمان شام یا نهار نخورده بروند

خلاصه عیال دوره ها را گذراند و برگشت 

ماهم با مامان برگشتیم و تجریش گردی و این ور و آن ور و سرکی به قم و زیارت و افتادن ما همان

همگی به ا میکرون مبتلا شدیم و من خفیف و عیال شدید.

مامان بنده خدا که آمده بود یکهفته بماند لااقل دو هفته باید قرنطینه شود ...خلاصه ۱۰روزی هست مانده ایم خانه ،و اوقات فراغتمان را با فیلم و‌حرف و‌چای و....پر می کنیم .