باره زمانی هفت تا نُه صبح، هنگامی که صدرا می فرستم مدرسه و همسر به محل کار رهسپار می شود زمان فراغت زیادی داشتم، در این بازه به علت خواب سروناز بانو به کارهای منزل نمی رسیدم و عملا در سکوت و خاموشی یا گوشی توی دستم بود یا پُشت لپ تاپ می نشستم و می نوشتم که یکباره، تصمیم گرفتم فیلم ببینم. ابتدا به دنبال فیلم های بودم که به لحاظ بازیگر و مضمون به آن ها علاقمند شده بودم و مدتها از دیدن آن ها گذشته بود
در سایت‌های خارجی به جهت اهمیت کپی رایت باید نسخه را می خریدی و چون تحریم هستیم چنین چیزی امکان ندارد 😑.. خلاصه یک سایت ایرانی دیدم که نیاز به فیلترشکن هم ندارد
ابتدا مرگ بازان را دیدم و فهمیدم این فیلم به همان زمان خودش برایم جذاب بود و نه اکنون، دیگر به کیفر ساترلند علاقه ندارم و جولیا رابرتز در نظرم بامزه نیست!
روزی یک فیلم می دیدم تا رسیدم به گلادیاتور!
بازی ها بسیار زیبا بود از راسل کرو تا واکین فینیکس( حالا قبل ها اسمش خواکین بود نمی دانم چرا یکهو واکین شد)یکباره این بازیگر به چشمم آمد و فیلم هایش را دیدم
جوکر
قلم پر
مهاجر
فعلا این ها را دیده ام، قلم پرها فیلم؛ پُر صحنه ای بود که من رد می کردم اما درون مایه اش خوب بود.
جوکر هم تلخ بود
مهاجر را خیلی دوست داشتم
این هم چندتا پوستر از فیلم مهاجر
🌿🌿🌿🌿
فینیکس بازیگر توانمندی هست و البته دغدغه مند، به دنبال عدالت و بربری در دنیاس و همواره دنیای کنونی را نقد کرده است و به دنبال بهتر شدن کره زمین است و فعالیت های هم دارد.
چقدر دنیا جای بهتری می شد تنها به غُر زدن اکتفا نشود و کارهای عملی هم در کنارش انجام دهیم از هر راهی که می توانیم
تفکیک زباله ها، نریختن زباله، کمک کردن به سازمان هایی( بیماری، ازدواج، اشتغال، کودکان کار و... ) امور داوطلبانه ی در کارهای خیر و..
اگر هم تمکن مالی نداریم حتی شده با یک لبخند دنیای بهتری را برای خودمان و دیگران رقم بزنیم
به قول مولانا؛
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
و...