خاموش

مدتی است هر وبلاگ یا استوری را که باز می کنم می بینم هر کس بنا بر اعتقاد و دانش و خرد و فرهنگ و تفکر سیاسی و....پست های متعدد درباره حوادث اخیر گذاشته است .اکثرا مطالب هم با نوعی نامیدی و یاس مطلق به آینده همراه است.

ماشالله بساط فحش و ناسزا و دری و وری هم پر رونق و بستن کامنتها تنها گزینه برای رهایی از این فحش خوردن!

پرویز پرستویی از ترس مهاجمان کامنتهایش رابسته است الا یکی که ظاهرا نمی توانسته آن را ببند .در همان پست از مردم خواهش کرده بودم قبل قضاوت و گوش کردن کامل ویدو لطفا پیش داوری نکن و فحش و ناسزا نگویند.

دوستانی که  در اروپا زندگی میکنند قریب به اتفاق می گویند انجا اصلا بحث سیاسی بین مردم خیلی کمرنگ است و شاید چند جمله رد و بدل شود‌.‌یا ژاپن.

نمی دانم برخی دوستان که خوب فرهنگ و زبان آنها را بسرعت حفظ می کنند و الگو می گیرند ،چرا این قلم را یاد نگرفته اند!

به قول شهاب حسینی که به رقم اعتقاداتش همواره مهر ساندیس خور و جیره خور نظام و...به پیشانی اش خورده است .

"چندین سال است که احساساتمان بر منطقمان غلبه کرده است و با همین فرمان احساسات با عجله قضاوت  می کنیم .واکنش نشان می دهیم اظهار نظر می کنیم  و صدالبته فحش میدهیم مثل آب خوردن.

و چه زیبا گفته شده؛
ﺑﺘﺮﺱ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻟﺶ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﯽ ...
ﺍﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺯﺩ ...
ﻭ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺏ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺏﺗﺮ ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯿﻤﺎﻧﺪ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﯿﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ
ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺮﺕ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪ ...
ﻭ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭﮎ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ.