عشق

دیشب سرونازم بوسه زدن را یاد گرفت البته به شیوه خودش!

این حس شیرین‌را نمی توان وصف کنم 

دیشب وقتی پدرش را بوسید چشمان پدرش برقی زد و لبخند خاصی روی لبهایش نشست.

سروناز به ما عشق میدهد.نگاه هایش‌‌‌...لبخندهایش...بوسه هایش ...بغض هایش سرشار از عشق و امید و زندگیست.

دخترم فضای زندگی مان را صورتی و یاسی و گلبهی و سپید کرده است.

زندگی کردن‌را باید از "آنه شرلی" یاد بگیریم .تمام‌رویاهای آنه شرلی در داشتن خانه ای گرم و خانواده ای که دوستش داشته باشند خلاصه می شد.

آرزوهای دست نیافتی آنه برای ما پیش پاافتاده و معمولی شده است..آنقدر درگیر روزمرگی و حاشیه های زندگی شده ایم که پاک از متن اصلی غافل مانده ایم !

 

 

خدایا به وسعت دانه های چند ضلعی برفهایت..شکر