نهج البلاغه

ظلمات شب است و سپاهیان نقاب دارگرد علی (ع) ایستاده اند

ندایی بلند می شود"گروه مافیا نقاب خود را بردارند"

عده ای بی تعلل نقاب برمی دارند و عده ای هراسان و دزدانه.

همه سپاهیان مافیای بودند که خود را شهروند جا زده اند. 

علی تنهاست و اوج تنهایی اش را لابلای خطبه هایی مالامال از گله و غم و شکایت بارها می بینم. 

نهج البلاغه آنقدر زیباست که تو گویی نویسنده پر از احساس، دانشمندی نکته بین و. دقیق، عالمی عدالت خواه و حق طلب... مردی فراتر از انسان آن را نگاشته... نویسنده ای چند بعدی که از هر می خوانی اش حیرت زده میشوی از این همه درایت و صاحب دلی و روح بلند لطیف.