شهر بازی

از وقتی همسر سر کار میرود کمتر می توانم بنویسم. 

تنها ساعتهای اوقات فراغتم از چهار تا هفت است آنهم به شرطی که صدرا با دوستانش در حیاط بازی کند و سروناز جانمان یا بخوابد یا بدقلقلی نکند و مدام از سر و کوله من و لب تاب بالا پایین نرود.

عید غدیر برای من از هر عیدی مهم تر است. خدا رو شکر توانستم بخشی از اعمالش را انجام دهم و خیالم اسوده شود.. 

اگر چه برای دوستان هم گلریزان کردیم اما جوابی نگرفتیم.. هیهات از این...

این رمانم عالی است می خواهم ان را به انتشارات روشنگران و مطالعات زنان بدهم. ساختار نگارشی رمان را از فیلمنامه اتفاق خودش نمی افتد استاد بیضایی الگو برداری کردم. دلم روشن است

این روزهای تعطیل به خاطر بچه ها بیرون می رفتیم تا کمی تفریح کنند. دیگر دل و جرات پیش را ندارم و وقتی سوار بازی می شوم کمی تا قسمتی می ترسم. صدرا جان هم که ول کن من نیست دایم سر نترسیدن وشجاع دلی با من کل کل می کند و من برای به اصطلاح رو کم کنی سوار می شم و به آنی هراسیده و پشیمان!