نادیده انگاشتن یا فراموشی

 

چند روز پیش میان سیل تبریکات تولد جواب برخی از آشنایان را به بعد موکول کردم و کاملا از یاد بردم  که باعث رنجش عده ای شد

اما نه تنها در این باره بلکه در سایر شبکه ها هم به این مشکل دچارم. 

در دنیای وبلاگستان تنها کامنت می گذارم اگر همان روز نهایت روزبعد بروم جوابم را دریافت و در صورت لزوم دوباره پاسخ می گویم اما اگر بگذرد دیگر پرونده آن پست و آن کامنت از ذهن بنده کاملا پاک می شود

در ایسنتاگرام هم وضعیت کمی متعادل تر است زیرا جواب و پیچ آسانتر در دسترس است اما آن هم گاها به فراموشی سپرده می شود

عیال می گوید چون موضوع برایت مهم نیست و پی اش نیستی. 

اما من می ترسم از آن بعد ترسناکم. شاید نظر دیگران برایم مهم نیست و فقط به ابلاغ نظر خودم بسنده می کنم و بس! 

و امروز صدها کامنت و اظهار نظر بنده در همه جا پخش شده بدون انکه از محتویات جواب آن خبری داشته باشم

آیا می توانم به این مسءله خوش بینانه بنگرم!!!! مثلا من فضول نیستم😬😉